Μια σύντομη ανασκόπηση του 2011

Η προαναγγελθείσα προφητεία για τον εργασιακό μεσαίωνα από μειοψηφίες οι οποίες χαρακτηρίστηκαν εχθροί της πατρίδας, φτάνει στην εκπλήρωση της. Με συνοπτικές διαδικασίες τα τελευταία δυο χρόνια, διαγράφηκαν εργατικά και κοινωνικά δικαιώματα τα οποία ήταν βαμμένα με αίμα. όλα αυτά για το καλό της πατρίδος. Όπως για το κάλο της δημοκρατίας συντελέσθηκε κοινοβουλευτικό πραξικόπημα[1] ακόμα και στα πλαίσια της κοινοβουλευτικής ολιγαρχίας. Με αυτό το τρόπο οι καρικατούρες της ελληνικής ακροδεξιάς εκπλήρωσαν τις πολιτικές ονειρώξεις τους να συμμετάσχουν σε μια πατριωτική χούντα. Ο βοριδής βαπτίζεται καλό παιδί από τα άλλοτε αριστερά αντισυμβατικά παιδιά του κοινοβουλίου και αναλαμβάνει υπουργείο. Κοινωνικά κεκτημένα όπως το άσυλο[2] οφείλουν να διαγραφούν, προς όφελος του «χρέους προς τη πατρίδα», διαπλατύνοντας όλο και πιο πολύ το δρόμο ενός νέου τύπου οικονομικού ολοκληρωτισμού με στρατιωτικά[3] χαρακτηριστικά. Το ζήτημα δεν είναι πως ξαφνικά ο καπιταλισμός έχασε τα προσχήματα του και επιτέθηκε στα λιγοστά κομμάτια του κράτους πρόνοιας που είχαν απομείνει. Ούτε επίσης ότι ο δυτικός κόσμος ζήλεψε τις εργασιακές συνθήκες του κινεζικού καπιταλισμού. Δεν είναι απλώς και μονό μια αναδιανομή του πλούτου προς τα επάνω άλλα πέρασμα από την κοινωνία της ευημερίας [4] στην κοινωνία του έλεγχου και της πρόληψης. Τα κοινωνικά αντανακλαστικά οφείλουν να είναι ελεγχόμενα και να μην διαταράσσουν την ροή του χρήματος η οποία εξυπηρετεί το κεφαλαίο και το τραπεζικό σύστημα. Έτσι είχαμε βίαιη καταστολή σε οποιαδήποτε απεργιακή κινητοποίηση , διάλυση του συντάγματος με νέφος από δακρυγόνα και αμαύρωση από τα τσιράκια των ΜΜΕ όποιου τολμούσε να πει κάτι άλλο από αυτό που έλεγαν τα αφεντικά τους. Έτσι, το χρέος της πατρίδας πέφτει στους απόκληρους, και το κέρδος στους πατριώτες και στις τράπεζες(sic!). Continue reading “Μια σύντομη ανασκόπηση του 2011”